Harcerstwo tak naprawde na przestrzeni lat historii oznacza dwie różne grupy metodyczne. W latach 30-tych harcerze starsi stanowili oddzielną kategorię w ZHP powyżej 18 roku życia. Pod koniec lat 30-tych wyodrobniono w Organizacji Harcerzy (ówczesna nazwa ZHP ) młodzież w wieku uczniów szkół średnich jako skautów. O samych starszych skautach pisze Robert Baden - Powell w swym dziele "Wskazówki dla Scoutingu" : "...Scouting może dużo zrobić dla młodego człowieka i robimy wszystko co możemy dla tak ważnej sprawie organizując drużyny starszych scoutów, aby ich zatrzymać w szeregach i utrzymać z nimi kontakt i natchnąć ich najlepszymi ideałami na tym rozdrożu dobra i zła". Teraz warto wspomnieć o Szkole Harcerstwa Starszego "Perkoz" działającej w latach 80 i 90 XX wieku, wybudowanej koło Olsztynka. Przez SHS przewinęło się ok. 3000 harcerzy harcerzy i instruktorów uczestniczących w najróżniejszych formach pracy. Główne założenia Szkoły Harcerstwa Starszego opierały się na następujących zasadach:
1.Szkoła miała być kuźnią czyli miejscem poszukiwania ideii
2.Szkoła miała być wszechnicą czyli miejscem doświadczeń harcerzy, drużynowych oraz kadry
3.Miała być także pracownią metodyczną w, której sprawdzano eksperymenty metodyczne i opracywowywano wzory sposobu działania na polu metodyki
4.Szkoła miała być szkołą czyli miejscem kształcenia kadry instruktorskiej i przekazywanie umiejętności starszoharcerskich
Wróćmy do roku 2003, wprowadzony zostaje nowy system szkolnictwa i równocześnie zostają wprowadzone zmiany w systemie metodycznym w tym podział na grupy wielkowe : zuchy (6-10), harcerze (10-13), harcerzy starszych (13-16) oraz wędrowników (16-25). Zostaje wprowadzony nowy system stopni harcerskich. Charakterystyczną formą harcerzy starszych jest poszukiwanie, które polega na przewartościowaniu dotychczasowego patrzenia na świat i autorytety.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz